Op de foto (datum onbekend) het gezin Keijsers–Simons dat vroeger aan de Schadijk (nu Sint Maartensweg 4) woonde. V.l.n.r. Vader Hendrik Keijsers, Anna, Grad, Maria en moeder Johanna Maria Keijsers-Simons.
De foto staat afgedrukt in het boekje ‘Een half jaar dwangarbeid – 10 oktober 1944 tot eind april 1945. Dagboek-aantekeningen van Grad Keijsers’.
Op dinsdag10 oktober 1944 werd de toen 30-jarige Grad bij een razzia op de Schadijk door de Duitsers meegenomen en via Castenray, Horst, Venlo en Kaldenkirchen kwam hij terecht in Remperg. Daar werd hij te werk gesteld totdat hij op 23 november 1944 naar Benolpe werd overgebracht. Daar verbleef hij tot 4 maart 1945 toen hij naar Dümmlinghausen werd vervoerd. Op 14 april 1945, toen duidelijk werd dat de Duitsers de oorlog hadden verloren, konden de dwangarbeiders aan de thuisreis beginnen. Gelukkig keerden alle Meterikse slachtoffers van de kerkrazzia’s levend terug.
Grad hield vanaf de eerste dag van de deportatie een dagboek bij; in twee schriftjes schreef de landbouwzoon bijna dagelijks zijn bevindingen op. Na zijn overlijden in 1990 vonden zijn kinderen de schriftjes, waar Grad bij leven nooit over gesproken had. Zoon Harry, die in Asten woont, besloot om de aantekeningen in het dagboek over te typen. In april 2020 werd in een 63 pagina’s tellende boekje het 75 jaar oude verslag door Harry in eigen beheer uitgegeven.
Het dagboek eindigt abrupt op 24 april 1945 in een opvangcentrum in Vaals. Hoe en wanneer Grad in de Meterik is thuisgekomen staat er niet meer in. Op grond van aantekeningen uit het dagboek van Leonard Tacken uit Meterik bij 22 april1945 maakte Harry op, dat de daar genoemde Gerard Keijsers zijn vader zou moeten zijn. In oktober 2020 ontving hij vanuit het Oorlogsarchief van het Nederlandse Rode Kruis (NRK) in Den Haag een archiefstuk met daarin een bevestiging van het vertrek van Grad naar Meterik op 26 april 1945.
