Funs, Funs zien Door en Hermans Jo
- Heemkunde Meterik
- 7 aug
- 9 minuten om te lezen
Meterik telde en telt veel bedrijven, maar het aantal winkels is drastisch gedaald.
In het verleden telde Meterik o.a. bakkers, een slager, schilderswinkels, meerdere kruidenierswinkeltjes, een winkel in huishoudelijke artikelen, een fietsenwinkel enz.
Heemkunde Meterik is gestart met het in kaart brengen van de Meterikse middenstand en we streven er naar om de winkeltjes en winkels van voorheen voor het voetlicht te brengen.
Alfons Hermans geboren 11 oktober 1898. Hij werd Funs genoemd. Zijn ouders waren Martinus Hermans en Maria Dors. Funs had 3 oudere broers, Handrie (beter bekend als ‘de mulder’, hij was molenaar) Sjang en Grad (tuinder). Hun ouderlijk huis stond Op ’t Rooth nu Pieter Litjensweg 1. Zijn ouders hadden een gemengd bedrijf zoals er heel veel waren in die tijd. Daarnaast heeft vader Martinus nog gewerkt in Grubbenvorst in het klooster van de zusters Ursulinen. Hij was er werkzaam als tuinman en deed allerlei voorkomende werkzaamheden voor de zusters die mannenkracht vereisten.
Funs trouwde in 1929 met Aldegonda Baltussen. (zie trouwfoto rechts) Haar ouders waren Gerard Baltussen en Theodora Maessen die samen 3 kinderen kregen: Aldegonda, Leonard en Frans. Theodora is jong overleden, ze was pas 27 jaar.
Gerard Baltussen (op de foto hieronder links) hertrouwde 14 juni 1907 met Johanna Maessen, zuster van zijn eerste echtgenote. Johanna overleed op 42-jarige leeftijd op 7 maart 1923.
Gerard Baltussen overleed op 7 september 1954.
Dochter Aldegonda werd Gon genoemd. De ouders van Gon woonden aan de Amerikaanseweg in een oud huis wat later afgebroken is en waar nu Americaanseweg 110 is.
Funs en Gon zijn na hun huwelijk gaan wonen in wat nu Jan Drabbelsstraat 2 is. Hier hadden Funs en zijn vrouw Gon in 1929 een woning met een winkel gebouwd. Meterik had toen nog geen straatnamen, de huizen hadden toen nummers, het huis van Funs en Gon had M39. at in de winkel verkocht werd was heel divers: huishoudelijke artikelen, emmers, kookpannen, bezems en bezemstelen, spades, harken, rieken, stelen voor de spade (de zogenaamde ‘schuppestelen’) en stelen voor ander handgereedschap evenals gloeilampen. Er was in die tijd veel vraag naar gloeilampen. In de jaren 1920-1930 waren bijna alle woningen in Limburg aangesloten op het elektriciteitsnet. De gloeilampen van toen hadden nog geen lange levensduur en moesten geregeld worden vervangen doordat ze weer stuk waren. Schroeven en spijkers werden ook verkocht, dit ging per gewicht. Dan kocht je bijvoorbeeld een pond schroeven (500 gram) of een kilo spijkers (1000 gram). Ze verkochten ook fietsen en men kon er een tandem huren; in die tijd kon niet iedereen fietsen en zo kon men toch samen op pad.
Funs was een man met veel vaardigheden, naast het werk in de winkel repareerde hij fietsen, reed hij taxi (in een zwarte Ford) en had hij een transportbedrijf. In 1934 kocht Funs zijn eerste vrachtauto.
Hij vervoerde veel vrachten voor de Boerenbond en voor de tuinbouwvereniging. Ook verzorgde hij het transport van de groenten naar de veiling in Venlo. Soms werden er ook dieren vervoerd. In 1938 werd een grotere vrachtauto gekocht.
In 1938 hadden Funs en Gon ook al telefoon. Hun telefoonnummer (dat ook op de vrachtwagen stond) was nr. 80. In Meterik hadden toen alleen Funs en Gon en de zusters in het klooster telefoon.
Funs en Gon kregen 2 dochters, hun oudste dochter Mia werd op 6 juli 1931 geboren en Door op 5 april 1933. Toen Door 6 jaar oud was, is haar moeder in juni 1939 op 38 jarige leeftijd overleden. Op de foto, die gemaakt is in 1936, Aldegonda Hermans – Baltussen met dochters Mia en Door.
Leen Baltussen, dochter van Louis en Nora Baltussen - van den Akker was 18 jaar toen zij de taak kreeg om bij Funs de huishouding te gaan runnen na het plotselinge overlijden van zijn vrouw Aldegonda en zij kreeg de zorg voor de twee meisjes Mia en Door.
Elke zondagmorgen, als het tijd was voor de zondagse kerkdienst, haalde Funs zijn moeder met de auto op om haar naar de kerk te brengen, samen met Maria, een kennis van zijn moeder, voor het bijwonen van de H. Mis. Na de mis gingen ze naar Funs zijn huis en gingen dicht bij het fornuis zitten. De kleindochters Mia en Door kregen dan altijd een gulden van hun oma. Daarna werden de dames weer per auto door Funs naar huis gebracht.
In de Tweede Wereldoorlog, toen de Duitsers ons land bezet hielden en ze al veel materieel verloren hadden, vorderden ze de vrachtauto bij Funs. Omdat de vrachtauto weg was moest Funs in die periode het vervoer noodgedwongen doen met paard en wagen.
Op een dag kwamen er 2 Duitsers bij Funs om het paard te vorderen, maar het paard was een pittige en die zag het niet zitten om voor de Duitsers te gaan werken. Hij nam één Duitser tussen zijn tanden, wat erg pijnlijk was en de beide Duitsers gingen er als een haas vandoor en zijn niet meer terug gekomen. Zodoende kon Funs doorgaan met zijn transportbedrijf, noodgedwongen met paard en wagen.
Na de oorlog kon Funs een oude militaire vrachtauto aanschaffen, een Dodge, deze was legergroen, en werd door Jo Hermans en Tôn Cuenen overgeschilderd in een mooiere kleur groen.
Op het laatst van de 2e wereldoorlog kwam het centrum van Meterik zwaar onder vuur te liggen en moesten de inwoners evacueren. Zo ook Funs en zijn gezin, zij werden geëvacueerd bij Tinus van Rengs (Pieten Tiên) op de Speulhofsbaan. Door de granaten die bedoeld waren om de kerk te raken, werd ook het huis van Funs geraakt en zwaar beschadigd. Na de evacuatie konden ze zodoende niet terug naar hun huis maar kregen ze zolang onderdak in een huis op de Meteriksebaan 5 (nu Crommetuijnstraat 5) totdat hun huis ( nu Jan Drabbelsstraat 2) weer bewoonbaar was.
In het naastgelegen huis aan die Meteriksebaan hadden de Engelsen soldaten (de zogenaamde Tommy’s) een keuken ingericht. Leen Baltussen, die toen nog bij Funs en de meisjes woonde, werd vaak aangesproken door de Engelse soldaten. Altijd als de Engelsen soldaten Leen zagen lopen, riepen ze “tea Lena” (thee Lena).
Funs heeft ook nog een gedeelte van de winkel verhuurd aan zijn neef Jac Hermans die kapper was. Jac had er een kapsalon ingericht en hier knipte en schoor hij zijn klanten.
In 1958 heeft Door samen met haar echtgenoot Jo Hermans het transportbedrijf van vader Funs overgenomen, de winkel was toen al dicht.
Jo Hermans werd geboren op 11 augustus 1934.
Zijn ouderlijk huis stond op de Americaanseweg in Meterik. Zijn ouders waren Hendrik Hermans (Hermans Hân), geboren 1 januari 1896 in Meterik, en Elisabeth Huijs, geboren te Horst 17 januari 1896. De vader van Jo was aannemer. Jo had 3 oudere broers Piet, Bêr en Lei, en 4 zussen To, Dien, Riek en Nel.
Toen Jo van de lagere school af was, is hij een opleiding tot schilder gaan volgen. De school was gevestigd op de Jacob Merlostraat in Horst. Deze school was speciaal voor de schildersopleiding. Daarna is Jo ook nog in Venlo naar een schildersopleiding geweest. Na het voltooien van zijn opleiding is hij als schilder gaan werken bij wat later zijn buurman zou worden, schildersbedrijf Jos Janssen (Maurice Sef). Op de foto rechts: Jo als schilder bij Door.
Op 29 december 1958 zijn Door en Jo voor de wet getrouwd. Zo werd het wettelijk huwelijk toen genoemd. Op 17 januari 1959 trouwden ze voor de kerk, op de verjaardag van de moeder van Jo.
Funs is nog een aantal jaren bij zijn dochter Door en echtgenoot Jo blijven wonen in de woning aan de huidige Jan Drabbelstraat. Hij heeft hier nog vaak meegeholpen.
Zijn andere dochter Mia was intussen ook getrouwd en woonde met haar gezin in Maasbree. Zij hadden hier een kruidenierswinkel en een frietzaak. Funs heeft hier veel meegeholpen. Hier maakte hij zich verdienstelijk door de aardappelen voor de friet te schillen, nadat hij ze geschild had sneed hij er frites van. Na een aantal jaren is Funs bij zijn dochter Mia in Maasbree gaan wonen en hier is hij gebleven tot zijn overlijden.
Na de overname van het bedrijf door Door en Jo in 1958 werd het de taak van Jo om al het transport te regelen.
Ook lieten ze de eerste benzinepomp in Meterik plaatsen, dit was begin jaren 60. Een pomp was voor gewone benzine, de andere pomp was gevuld met superbenzine en Door bediende de benzinepomp. Door heeft vele uren bij de benzinepomp doorgebracht om de tank bij de klanten weer te vullen met brandstof. In de koude wintermaanden was dit geen klusje waar je warm van werd.
In de eerste jaren waren de klanten van Jo vooral mensen waar Funs ook altijd het transport voor verzorgde, groenten ophalen bij de tuinders en naar de veiling brengen en voor de tuinbouwvereniging. Weer wat later kwam het vervoer van suikerbieten erbij; in de herfst als de bieten geoogst waren moesten de bieten eerst op de vrachtauto geladen worden en daarna vervoerd worden naar de haven in Wanssum waar ze in de schepen werden geladen voor het transport naar de suikerfabrieken. Dit noemde men toen de ‘bietencampagne’. Ook Door moest hier haar bijdrage aan leveren door mee te helpen met het laden van de bieten. Door deed het met de hand en Jo met een speciale riek waar op het uiteinde van de tanden bolletjes gelast waren zodat de bieten niet beschadigd werden, een hels karwei en zwaar werk. Later kwamen er transportbanden om dit zware werk over te nemen.
Tijdens de bietencampagne in 1959, op 6 oktober, kondigde de geboorte van dochter Gonnie zich aan. Jo was ondertussen druk met het vervoer van de bieten, ging tussen 2 ritten poolshoogte nemen bij Door, en dan vroeg Jo aan Door; “Gaat het nog”. Na de geboorte van Gonnie moest Jo haar aangeven op het gemeentehuis in Horst. De met bieten volgeladen vrachtauto werd op het Lambertusplein geparkeerd en Jo ging zijn dochter bij de burgerlijke stand aangeven.
Naast dit vele werk had Door ook nog haar huishouden en de zorg voor hun dochters Gonnie en Lizet. Dochter Gonnie was 2 jaar, Jo was net terug van de groenteveiling en had de vrachtwagen vol met lege kisten die nog bij verschillende tuinders afgeleverd moesten worden. Gonnie werd in de vrachtauto tussen Door en Jo ingezet en moest mee op de route om de kisten af te leveren bij tuinders. Alleen thuis blijven dat kon niet. Het bietentransport bleef belangrijk werk, de andere transporten werden minder omdat bedrijven zelf hun vervoer gingen regelen.
Andere activiteiten namen een steeds grotere plaats in. Jo ging de gemeentelijke stortplaatsen onderhouden, ’t Rotven in Horst, in America, Griendtsveen en alle andere stortplaatsen van de gemeente Horst. Op zaterdag ging Jo met tractor en laadschop overal alles gelijk schuiven. Vanaf 1969 werden alle stortplaatsen ondergebracht op een centrale plaats, de Zuringspeel in America. Hier werd het door vuilniswagens gestorte afval door Jo of een van zijn medewerkers met een shovel uit elkaar gereden en afgedekt met een laag grond. Vele uren waren ze bezig om het terrein met afval te verdichten en te egaliseren. Dit gebeurde met een shovel (loader) en een compactor. Een campactor heeft geen wielen maar rupsbanden met pinnen.
Door en Jo hadden al vroeg chauffeurs in dienst. De eerste chauffeur was Toon Verdellen, daarna hebben Chris Minten, Mart Hermans, Sjors Starren, Piet Tacken, Jac Janssen en Piet Baltussen bij hen gewerkt, tot grote tevredenheid van iedereen. Piet Tacken heeft tot de laatste dag voor de sluiting op het bedrijf bij Jo en Door gewerkt.
Toen stortplaats de Zuringspeel in 1991 gesloten werd zijn Door en Jo ook gestopt met hun bedrijf. Ze kochten een camper en zijn gaan reizen. Veel landen hebben ze bezocht, van de Noordkaap tot de Zuid Spaanse kust.
Na gestopt te zijn met het bedrijf heeft Jo veel vrijwilligerswerk voor de kerk gedaan. Hij heeft de beelden van de kerstgroep helemaal bijgewerkt en opnieuw een kleurtje gegeven. De ornamenten van de zijaltaren in de kerk, die jarenlang op de zolder van de oude jongensschool lagen te versloffen en verwaarloosd waren zijn door Jo en Lou Wijnhoven helemaal gerestaureerd. Prachtig zijn ze geworden. Jo heeft ook de huidige gipsen Kruisweg in de Meteriksekerk vakkundig opgeknapt.
Hij heeft altijd met heel veel plezier, toewijding en heel secuur de schilderskwast gehanteerd. Het schildersvak is hem altijd blijven boeien.
In 2008 hebben Door en Jo hun huis aan de Jan Drabbelstraat verkocht. Door heeft vanaf haar geboorte tot haar 75e jaar in dit huis aan de Jan Drabbelstraat gewoond.
Samen zijn ze naar Horst verhuisd waar ze in Hof van Horst zijn gaan wonen waar Door nu
(maart 2025) nog woont. Jo is op 16 december 2020 overleden.
Opmerkingen